ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่สอนให้กูรู้จักคำว่ารัก (2)

20 สิงหาคม 2541

วันที่ 20 แล้ว.... อีก 5 วัน เท่านั้น ก็จะถึงวันเกิดกู....

กูเลยตัดสินใจบอกชวน ศร ไปว่า "" อีก 5 วัน วันเกิดเรานะ
ศรจำได้ป่ะ.... เธอตอบกูมาว่า........... เอ้อ ใช่
ปีที่แล้วเราไม่ได้จัดงานวันเกิดให้นี่นาเพราะติดงานวุ่นวายกันทั้งคู่
งั้น... ปีนี้ เราไปจัดงานวันเกิดกันสองคนเนอะ ฮิฮิ
เราเพื่อนกันแค่สองคน.. วันที่ 25 นี้ เธอขอพรจาก ศร ได้ 1 ข้อนะ...
ในฐานะที่เป็นเพื่อนที่ดีกับศร มาตลอดศรจะให้พรเธอ 1 ข้อ ศรสัญญา ว่าศรจะมางานวันเกิดเธอให้ได้นะ....
พูดจบเธอก็หัวเราะคิกคักเหมือนเดิม.... กูได้แต่มอง
แล้วก็แอบชื่นชมเธอในใจว่า 1 ปี ผ่านมาแล้ว
ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน... เธอยังสดใสเหมือนเดิม
แม้ภายนอกเธอจะดูซูบโทรมไปบ้าง เธอก็ยังสวยน่ารักเหมือนเดิม
สำหรับกู.... เฮ้อ ... แต่ไอ้คำว่าเพื่อน นี่สิ กูได้ยินทีไร
ใจหายทุกที...... แต่กูก็ไม่สนใจ ผลจะเป็นยังไงก็ช่าง วันที่ 25 นี้
กูจะบอกรักเธอให้ได้ แล้วกูจะรอดู ว่านางฟ้าของกูคนนี้
จะให้พรได้ตามที่กูหวังไว้รึเปล่า.... ศ ร เรารั ก เ ธ อ น ะ ""
คำนี้แหละ ข้อนี้แหละ คือพรที่กูอยากได้จากนางฟ้าของกู........แต่ก็ไม่รู้
ว่ากูจะสมหวังมั๊ย...


21 สิงหาคม 2541

ช่วงสอบ..... ศรป่วย กลับ กทม. เข้าโรงพยาบาลแต่เช้า
กูก็คิดว่าเธอจะกลับมาช่วงบ่ายๆเย็นๆ เหมือนอย่างที่เคย.....
แต่มันไม่ใช่..... วันนี้ เธอหายไป..... เธอเป็นอะไรรึเปล่า...
กูก็ได้แต่คิด... และหวังว่า เธอคงไม่เป็นอะไร กูก็ได้แต่ รอ รอ รอ
และ.... รอ


22 สิงหาคม 2541

เงียบ..... ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย
กูเริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...... ศรหายไปไหน โทรไปที่บ้าน
ก็ไม่มีคนรับ.....

23 สิงหาคม 2541 ..............

24 สิงหาคม 2541
................!!!!!!?? โทรไปบ้านศร คนใช้รับสายบอกกูว่า
คุณหนูศร ป่วยหนัก นอนอยู่โรงพยาบาลค่ะ คุณพ่อคุณแม่ของคุณหนู
ก็อยู่ที่นั่นกันหมด"" ไม่ได้แล้ว พรุ่งนี้ สอบเสร็จกูจะบึ่งกลับ
กทม.... ทันที


25 สิงหาคม 2541


สอบเสร็จแล้ว.. เหนื่อยมากๆ เมื่อคืนไม่ได้นอน เพราะนอนไม่หลับ...
วันนี้วันเกิดกูแล้ว ศรยังไม่โผล่มาสอบ....ไม่ดีแล้วล่ะ....
สอบเสร็จตอนบ่ายกูรีบอาบน้ำแต่งตัว พก ซาวด์อเบาวท์คู่ชีพ
พร้อมเทปเพลง GUN N' ROSES คู่ชีพ ขึ้นรถตะลุยมา กทม.
ตรงไปยังโรงพยาบาลที่ ศร รักษาตัวอยู่ทันที กูรีบถามพยาบาลทันที
ว่าศร พักอยู่ห้องไหน.... เมื่อรู้แล้ว ก็ก็รีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิต
ตรงไปที่ห้องที่ศร พักอยู่ทันที..... ห้อง 418......
กูรีบเปิดประตูเข้าไปทันที ด้วยความเป็นห่วง.... .....ภาพที่กูเห็น
ทำให้กูแทบช๊อค....... ศรนอนสวมชุดคนไข้สีขาว มีท่ออ๊อกซิเจนต่อ
เข้ามาที่ปาก สายระโยงระยางเต็มตัวไปหมด...
ชีพจรเต้นอ่อนรวยระริน...... พ่อแม่ของศรนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ
กูรีบสวัสดีพ่อแม่ศร แล้วถามถึงอาการของศร... แม่ของศรน้ำตาไหลพราก
ตาแดงก่ำ สะอื้นให้แทบขาดใจ เล่าเรื่องของศร ให้กูฟัง ส่วนพ่อศร
นั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จา น้ำตาหยดเลอะเสื้อสูทเต็มไปหมด...
เหมือนจะทำใจแล้ว อยู่ข้างๆ พอกูได้ฟังเรื่องจากแม่ของศร
กูจึงได้รู้ว่า..... ศรเป็นมะเร็งหลายที่ ภายในร่างกาย....
เมื่อวานก็เพิ่งผ่าตัดมา โอกาสรอด..... น้อยเต็มที....! .
............กูแทบจะบ้าตาย ช๊อค ตายตรงนั้น...... นางฟ้า.....
ของกู.... นี่มัน.... อะไรกันวะ....!!!!? พอดีที่ศรลืมตาขึ้นมา
ศรจึงยกมือผอมซูบซีด ของเธอ เคาะตรงขอบเตียงเพื่อเรียกพ่อแม่ของเธอมา
แล้วเธอก็กระซิบพูดอะไรบางอย่าง ผ่านท่อออกซิเจนมาอย่างอ่อนระโหย
ให้พ่อแม่เธอฟัง........ แล้วพ่อแม่เธอ....
ก็พยักหน้าเรียกกูเข้ามาหา บอกกูว่า ลูกศรเค้าอยากจะพูดกับเธอ....
........กูไม่รอช้า รีบเดินไปที่เตียงทันที .... กูหน้าเสีย
ใจเสียเต็มทน เหมือนใจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ... แต่ศรจับมือกูไว้
แล้วศรก็ยิ้ม... กูก็จับมือศรไว้แน่นเช่นกัน....
เธอกระซิบผ่านหลอดออกซิเจนที่ครอบปากเธออยู่ ได้ยินเป็นเสียงเบาๆ
ได้ใจความว่า... วันนี้ วันเกิดเธอนะ เธอจะทำหน้าตาแบบนี้ ไม่ได้นะ
วันเกิด เป็นวันที่เจ้าของวันเกิด ต้องมีรอยยิ้มให้มากๆสิ
ศรไม่เป็นไรหรอก... ไม่ต้องห่วง.... แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์นะ
ส่วนพรที่เธอจะขอ เธอก็ขอมาได้เลย.... จับมือศรไว้แน่นๆ
แล้วหลับตาอฐิษฐาน ด้วยกัน พร้อมกับศรนะ.... เอาล่ะ
หลับตาอฐิษฐานสิคะ พรจะได้สมหวังไง.."""" กูยืนนิ่งมองไปที่ศร
จับมือศรไว้แน่น ศรก็ยิ้มมองหน้ากู แล้วพยักหน้าบอกให้กูหลับตา
อฐิษฐานพร้อมกันกับศร กูก็หลับตาลง! ....... น้ำตา...
เริ่มรินออกมาจา กดวงตาทั้งสองข้างของกู...... แล้วกูก็รู้สึกว่า
ศรเอามืออีกข้าง จับกระดาษชิ้นเล็กๆ มาใส่ไว้ในมือกู
แล้ว.....บอกกูว่า เก็บไว้ให้ดีนะ นี่เป็นของชิ้นแรก และชิ้นสุดท้าย
ที่ศรจะให้เธอได้.... พอเธอพูดจบ เธอก็ยิ้ม....
พร้อมกับที่ดวงตาทั้งสองของเธอ ค่อยๆปิดลง...... มือทั้งของศร
ที่กุมมือของกูไว้ ค่อยคลายออก พร้อมกับเสียงดัง ปี๊บบบบบ ยาว
จากเครื่องวัดชีพจร กูหันไปมองเครื่องวัดชีพจร......

จากที่วัดคลื่นได้เป็นหยักๆ ตอนนี้มันกลายเป็นเส้นตรงไปแล้ว....
พ่อแม่ของศร ตกใจมาก ร้องเรียกหมอเสียงดัง กูทำอะไรไม่ถูก
ยืนช๊อคอยู่ตรงนั้น... น้ำตากูไหล....ไหลออกมา....ไหลไม่หยุด....
ไหลจนแทบจะไหลเป็นสายเลือด...... ท้องฟ้าข้างนอก หม่นหมอง
สายฝนเริ่มโปรยปราย ราวกับท้องฟ้าได้ร้องไห้กับการจากไปของเธอ
ซักพักหมอก็เข้ามา.... แล้วบอกให้กู กับพ่อแม่ศร ออกไปรอข้างนอก
หมอต้องรีบปั๊มหัวใจโดยด่วน กูก็ได้แต่ รอ รอ ด้วยความหวังว่า
หมอจะช่วยชีวิตศรได้ สำเร็จ .... ..... ......... ....... .......

ซักครู่ใหญ่ๆ หมอก็ออกมาจากห้องพัก พร้อมกับก้มหัวส่ายหน้า....
แม่ศรร้องไห้ออกมาลั่นทันที แม้แต่พ่อของศร ที่นิ่งเงียบมานาน
ก็ร้องไห้ โฮ ลั่นเช่นกัน....... หมดแล้ว..... ผู้หญิงที่ชื่อศร....
นางฟ้าของกู..... เพื่อนซี้คนเดียวของกู...... คนที่กูรัก.....
หมดแล้ว.... หมด....... หมด...... หมด.... ... ..
กูรู้สึกเหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่ง น้ำตากูไหลท่วมหน้า
พร้อมกับนึกถึงศร และอฐิษฐานบอกเธอว่า ไม่เป็นไรนะ ศร
ถ้าเธอเหนื่อยมานาน เธอก็จงหลับให้สบาย เธอไม่ต้องเหนื่อย
เธอไม่ต้องทนลำบากอีกแล้ว... ลาก่อน....""" กูอฐิษฐานอย่างยากเย็น
เพราะทำใจไม่ได้ มันลำบากใจยิ่งกว่าอะไรๆ
ในชีวิตกูทั้งหมดที่กูเคยเจอมา คืนนั้นกูกลับบ้านตอนตี4
มาพักที่บ้านกู ใน กทม. กูนอนนิ่งด้วยอาการช๊อค...แน่นิ่ง
แต่พอดีกูนึกได้... กูเลยกางกระดาษที่ศรให้ไว้ออกมาดู
สิ่งที่กูได้เห็นทำให้กูงุนงงยิ่งนัก.......
มันเป็นกระดาษลายการ์ตูนน่ารัก แบบมีเส้นบรรทัด ในกระดาษ เขียนไว้ว่า

"ก ylno ว^or" ศรขออวยพรให้เธอสมหวังกับทุกๆเรื่องในชีวิต.... จาก
ศร...

"ก ylno ว^or" มันคืออะไร.... นี่เหรอ พรที่ศรให้กูมา
ก่อนเธอจะจากกูไป แบบไม่มีวันกลับ เธอทิ้งปริศนาอะไรไว้ให้กู....?


26 สค - 2 กย. 2541

งานศพของศร ถูกจัดอย่างเงียบๆ ไม่มีคนไปร่วมงานมากมายนัก.........
จบเรื่อง.... ของผู้หญิงคนนึง ของนางฟ้าของกูคนนึง ที่ชื่อศร
ไว้เพียงเท่านี้... เหลือแค่เพียง.... กระดาษปริศนา กับข้อความ "ก
ylno ว^or"


25 สค. 2543

อีก 1 ปี ผ่านไป.....กับวันที่ปริศนาตัวหนังสือ "ก yluo ว^or"
ไขกระจ่าง...... ..........1 ปี แล้ว ผ่านไปอีกแล้ว 1 ปี
กับการจากไปของศร.... พรที่กูไม่ได้พูดขอ....
คำตอบที่ศรไม่ทันได้อยู่พูดบอก.....
คืนนึงกูนั่งมองกระดาษที่ศรให้กูมา เมื่อ 1 ปีที่แล้ว
กูเอากระดาษแผ่นนั้น ไปใส่เคลือบแล้วใส่กรอบใสไว้ กูยังตีความไม่ออก
ว่ามันคืออะไร...... กูได้แต่นั่งเศร้า
นั่งรำลึกถึงเหตุการณ์ที่บาดหัวใจกูไม่รู้ลืม เมื่อ 1 ปีก่อน...
กูยังไขปริศนาตัวหนังสือมานานครบปีแล้ว.....
ตัวหนังสือพวกนี้คืออะไร.... กูนั่งน้ำตาไหล...อยู่คนเดียวในห้อง
นึกถึงศร ถึงคำอฐิษฐาน... กูหลับตานั่งนึกถึงศร
แล้วกูก็อฐิษฐานว่า..... ศร.... คำตอบที่ศรให้เรามา มันคืออะไรเหรอ
บอกเราหน่อยนะ..... แล้วไม่รู้บังเอิญ หรืออย่างไร
ลมก็พัดเข้ามาในห้องกู วูบใหญ่ๆ ทำเอากรอบใส่กระดาษที่ศรให้กูมา
ตกพื้น...
กระดาษที่อยู่ข้างในกรอบ.....พลิกกลับหัวขึ้นมาอีกด้านนึง...... "ก
yluo ว^or" ....... น้ำตากู....ไหลออกมาทันที...
ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าดีใจ หรือรู้สึกอย่างไรดี.... แต่.. นี่เหรอ
สิ่งที่ศรต้องการจะบอกกู ก่อนเธอจะจากกูไป....
แต่เมื่อตัวอักษรปริศนานี้ไขกระจ่างออก มาได้ กูจึงรับรู้ได้
ว่าพรที่กูขอเธอ ที่กูได้อฐิษฐานร่วมกับเธอ... ก่อนเธอจะจากไป
มันสัมฤทธิ์ผล..มาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่กูไม่เคยรู้เลย....

ข้อความนั้นก็คือ........

" LOVE ONLY U "